Gazze’de yaşanan yıkım ve trajedi, sadece savaşın ortasındaki yaşamları değil, küresel vicdanı da sorgulatıyor. Ece Temelkuran, Oksijen’de yayımlanan yazısında, İsrail vatandaşlarının günlük yaşamlarını ve tatildeki kaygısız mutluluklarını gözlemleyerek, devlet politikaları ile bireysel davranış arasındaki ince çizgiyi tartışmaya açıyor.
Yazıya göre, Yunanistan’da bir plajda gözlemlerini aktaran Temelkuran, İsrailli bir ailenin kaygısız ve cüretkar tavırlarını şöyle anlatıyor:
“İsrailliler huzursuz görünmüyor. Kendilerine dönen gözlere cüretkar kahkahalarla ve ‘Derdiniz ne?’ der gibi bakıyorlar.”
Temelkuran, sıradan vatandaşların hükümetlerinin eylemlerinden ne ölçüde sorumlu tutulabileceğini soruyor:
“Soykırım yapan bir ülkenin vatandaşı ‘fazlasıyla’ neşeliyse kişisel masumiyet diye bir şeyden söz edilebilir mi?”
Haberci yorumu olarak, bu gözlemler Gazze’deki trajedinin yalnızca devletlerin değil, tüm dünyanın vicdanını test ettiğini gösteriyor. Mutluluklarını gösteren bireyler, yaşanan felaketi görmezden gelmiş sayılmasa da, olayların insani boyutunu anlamak için devlet politikaları ile bireysel davranış arasındaki farkı doğru biçimde değerlendirmek gerekiyor.
Yazıda ayrıca Avrupa’daki İsrail karşıtlığı ve tarihsel bağlam ele alınıyor. Temelkuran, Almanya’da II. Dünya Savaşı sonrası Holokost tecrübelerinden örnekler vererek, geçmişin teselli yöntemleri ile bugünün trajik gerçekleri arasındaki farkı ortaya koyuyor.
Gazze’deki acı ile İsraillilerin gündelik hayatları arasındaki tezat, hem bireysel hem toplumsal vicdan için çarpıcı bir ders niteliğinde. Bu gözlemler, okuyucuyu insanlık değerlerini ve ahlaki sorumlulukları yeniden sorgulamaya davet ediyor.
Ece Temelkuran’ın “İsraillilere nasıl davranmalı?‘’ başlıklı yazısının tamamını Gazete Oksijen’in ilgili sayfasında okuyabilirsiniz.