KÜLTÜR-SANAT

Hanım Koçyiğit okurlarıyla buluştu: Yazarak iyileştim

'Elke' ve 'Verdek' adlı kitapları ile okurlarıyla buluşan Koçyiğit, yazmaya başlamasının arkasında yatan karanlık süreci ve kelimelerle kurduğu iyileştirici bağı dinleyicilerle paylaştı.

Eğitimci - Yazar Hanım Koçyiğit, yazmaya yaşamının bir kırılma noktasında başladığını ve edebiyatı bir çıkış yolu olarak benimsediğini belirterek, "Yazarak iyileştim" dedi.

Sakarya Kent Çalışma Derneği'nin düzenlediği söyleşi ve imza günü etkinliğine katılan Hanım Koçyiğit, 'Elke' ve 'Verdek' adlı kitapları imzaladı, okurlarıyla sohbet etti. Konuşmasında hem edebi yolculuğunu hem de içsel dönüşümünü samimi bir dille anlattı. Konuşmasında, yazmaya başlamasının arkasında yatan karanlık süreci ve kelimelerle kurduğu iyileştirici bağı dinleyicilerle paylaştı.

Psikoloğunun uyarısıyla depresyonunun derinleşmesi halinde intihar edebileceğini öğrenen Koçyiğit, bu kırılma noktasında babaannesinin hayatını araştırarak ilk romanını yazmaya karar vermiş. “Yazarak iyileştim,” diyen Koçyiğit, edebiyatı bir çıkış yolu olarak benimsediğini belirtti. “O kitapta ben varım,” diyerek, edebi üretimini kişisel bir tanıklık alanı olarak tanımladı.

Yazma sürecini bir iç yolculuk olarak tarif eden yazar, “Yazarken karanlık taraflarımı buldum. Yazmak bir serüven, iyileştirici gücü var. Yeni bir yol keşfettim. Her zaman açık bir kapı var,” sözleriyle anlatısını sürdürdü.

İkinci kitabı ise onun için daha da derin bir yüzleşme olmuş. “Geçmişimle bu kitapla hesaplaştım. Çok ağladım yazarken,” diyen Koçyiğit, özellikle babasıyla olan ilişkisini kaleme alırken yaşadığı dönüşümden bahsetti. “İyi ki yazmışım. Babamı affettiğim bir süreç oldu. İnsan karar verdiği için affetmez, duyguların evrildiği için affedersin. Ben onu anladım,” diyerek bağışlamanın içten gelen bir dönüşüm olduğunu ifade etti.

“Yazarken terbiye edildim, yeri öpercesine kendimi terbiye ettim,” sözleriyle bu sürecin kendisini nasıl dönüştürdüğünü paylaşan yazar, “En büyük cehennem kendi cehennemindir. Kendi kuytularında kendini görmek. Bu bana iyi geldi,” diyerek yazının kişisel özgürlükle olan bağını vurguladı.

“Gerçek hayatımda adaleti sağlayamadım ama yazarak ondan beslendim,” diyen Hanım Koçyiğit, konuşmasını şu cümleyle tamamladı: “Yola, ruhuna, kalemine güven.”