İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği (İSİG) Meclisi’nin açıkladığı yeni rapora göre, Nisan ayında 220 işçi iş cinayetlerinde öldü. İSİG, korona virüsü nedeniyle ölen sağlık emekçilerinin ve evden çalışanlar da dahil faal işçilerin de ölümlerini iş cinayeti olarak değerlendirdiklerini belirtti. İŞÇİ ÖLÜMLERİNİN YÜZDE 47’Sİ KORONADAN İSİG verilerine göre Nisan ayında en az 103 işçi korona virüsü sebebiyle öldü. Meclisten yapılan açıklamada daha fazla kişinin virüsten ölmüş olabileceği fakat bilgilere ulaşmanın zor olduğu kaydedildi ve “Yine bu ölümlerle bağlantılı olarak kaybettiğimiz işçi ailelerini de düşündüğümüzde ‘Covid-19’un giderek bir işçi sınıfı hastalığı haline geldiğini’ söyleyebiliriz” ifadeleri kullanıldı ve şu açıklamaya yer verildi: “Türkiye’de 60 yaş altında Covid-19 kaynaklı birçok işçi ölümü yaşandı. Geçen ayki raporumuzda bu nedenle ölen emekçilerin yaş ortalamasının 51 olduğunu belirtmiştik. Bu durum işçiler içinde kronik rahatsızlıkların çok yaygın olduğunun bir göstergesidir. Şeker, tansiyon, kalp rahatsızlıkları başta olmak üzere insanlarımızda kronik rahatsızlıklar 40’lı yaşlarda başlamaktadır. Emeklilik tartışmasını yaparken bu durum bir kez daha göstermiştir ki emeklilik yaşı ve prim gün sayısı düşürülmelidir. Sonuç olarak; Nisan ayında büyük işyerlerinde birden fazla işçinin hastalanması, salgının yayılmasına yol açtığı halde hala işyerlerinde çalışmanın durdurulmaması Türkiye işçi sınıfının sağlığını göz göre göre tehlikeye atmış; ‘Hepimiz aynı gemideyiz’ söyleminin tersine pandemi sürecinin sınıfsal boyutunu açık olarak ortaya koymuştur.” ÖLENLERİN DÖRDÜ ÇOCUK, SEKİZİ MÜLTECİ İŞÇİ Nisan ayında ölen 220 emekçinin 176’sı ücretli (işçi ve memur), 54’ü kendi nam ve hesabına çalışanlardan (çiftçi ve esnaf) oluşuyor. Ölenlerin 14’ü kadın işçi, 206’sı ise erkek işçi. Ölenlerin dördü çocuk, sekizi (5’i Suriyeli, 1’i Afganistanlı, 1’i Bulgaristanlı, 1’i Türkmenistanlı) ise mülteci emekçi. Kadın işçi cinayetleri tarım, tekstil, büro, enerji, sağlık ve konaklama işkollarında; çocuk işçi cinayetleri tarım işkolunda gerçekleşti. Ölen işçilerin yalnızca 16’sı sendikalı. Sendikalı işçiler kimya, deri, eğitim, büro, metal, inşaat, taşımacılık, sağlık, güvenlik ve belediye işkollarında çalışıyordu. Ölüm nedenleri ise sırasıyla Covid-19, trafik/servis kazası, ezilme/göçük, yüksekten düşme, kalp krizi, şiddet ve elektrik çarpması olarak kaydedildi. EN ÇOK ÖLÜM İSTANBUL’DA Rapora göre en çok iş cinayeti İstanbul’da oldu. Şehirlere göre dağılım şöyle: “66 ölüm İstanbul’da; 11 ölüm Kocaeli’de; 10 ölüm İzmir’de; 7’şer ölüm Adana, Aydın, Bursa ve Konya’da; 5’er ölüm Manisa ve Mersin’de; 4’er ölüm Ankara, Antalya, Denizli ve Hatay’da; 3’er ölüm Bitlis, Düzce, Gaziantep, Isparta, Malatya, Mardin, Sakarya, Şanlıurfa, Tekirdağ, Zonguldak ve Bulgaristan’da; 2’şer ölüm Adıyaman, Aksaray, Balıkesir, Çanakkale, Çankırı, Edirne, Erzincan, Kahramanmaraş, Kayseri, Ordu, Muğla, Şırnak, Uşak ve Yalova’da; 1’er ölüm Afyon, Amasya, Batman, Bilecik, Burdur, Diyarbakır, Eskişehir, Karabük, Karaman, Kırıkkale, Kütahya, Niğde, Osmaniye, Samsun, Siirt, Van, Belçika ve Yunanistan’da yaşandı.” YILIN İLK DÖRT AYINDA EN AZ 580 İŞÇİ ÖLDÜ Nisan ayında 220 işçinin ölmesi sebebiyle bu yıl iş cinayetlerine kurban giden işçi sayısı 580 oldu. Ocak ayında en az 114 işçi, Şubat ayında en az 133 işçi, Mart ayında en az 113 işçi iş cinayetlerinde ölmüştü.