Whatsapp grubuna yazdı bir arkadaş, Özgül’ün rahatsızlık geçirdiğini… Bu nedenle de bir etkinliğin iptal olduğunu duyurdu.
İptal duyurusu endişelendirdi doğrusu, durum ciddiydi demek ki… Ardından geçmiş olsun dilekleri akmaya başladı ama rahatsızlığın ne olduğuna ilişkin kimse bir şey yazmıyordu.
Beklemeye başladım, Özgül birazdan toparlar, “İyiyim merak etmeyin” der diye…
Zaman akıp geçti, ne var ki Özgül’den ses seda çıkmadı. Dayanamadım mesaj attım, “Geçmiş olsun, umarım daha iyisindir” diye… Çok meşgul değilse mesajlarıma hemen yanıt verirdi fakat bu kez mesaj telefonuna ulaştı ama okuyamadı bile…
Sıkıntı bastı, kimi arasam diye düşünürken telefonum çaldı. Arayan Cenk’ti, acı haberi verdi. Cenk ayrıca uyarıda bulundu, ertesi gün yapılacak ilik nakli için hastanede bulunan eşimin onu ne kadar çok sevdiğini bildiğinden “Abi birazdan paylaşımlar başlar, Ayşe ablanın telefonunu bir şekilde halletmeye çalışın” diye.
Özgül’e ne oldu diye sorduğumda bir şeyler söyledi ama söylediklerinin yarısını duydum ya da duymadım. Hiçbir şey anlamadım, elim ayağım tutuldu. Gözümün önüne son karşılaştığımızda o güzel gülümsemesiyle “Abim ne haber, Ayşe ablam iyileşecek hiç merak etme” deyişi geldi.
Sonra hızlıca uzaklaşmasını izledim, muhtemelen sendikaya koşturuyordu, “Bu enerjiyle bu kıza iş dayanmaz” diye düşünmüştüm.
Cenk’i tekrar arayıp, az önce yarım yamalak duyabildiğim bilgileri sormak için güç bulamadım ve MedyaYazar’a iki satır haberini bile giremedim.
Çok iyi bir dostla, kardeşle bir daha karşılaşamayacağını bilmek çok berbat bir duygu. Her yıl İzmir’e tayin istediğinde de bu duyguyu yaşıyordum. Gitmesini istemediğimden içten içe “Olmaz inşallah” diyordum. Yıllardır bu totem işi yaradı da. Ama bu kez…
Bundan sonraki sözlerim sana Özgül;
Ölüm sana yakışmıyor ve ben b.unu kabellenemiyorum Sadece yıllardır istediğin tayinin çıktı ve İzmir’ine kavuştun. Araya mesafe girdi görüşemeyeceğiz. Konuşamasak da “Abim ne haber, Ayşe ablam nasıl” deyişin seni her hatırladığımda kulaklarımda çınlayacak.
Seni tanıdığımız için çok mutluyuz, Bizi bırakıp gitmek zorunda kaldığın için acılıyız, üzgünüz..
Hastanede Ayşe Abla'nın yanında olmam gerektiğinden, seni uğurlamaya da gelemedim, bağışla...
Bu karamsarlığın içinde sana iyi bir haber vereyim, Ayşe ablana ilik nakli yapıldı. Şimdi umutla iyi sonuç almayı bekliyoruz.
Seni çok seviyoruz ve çok özleyeceğiz…
